တစ္ခန္းရပ္အိပ္မက္

တစ္ခန္းရပ္အိပ္မက္

ဒီေနရာကိုက်မ မသြားခ်င္ဘူး သြားရမွာေၾကာက္တယ္ မသြားမျဖစ္ကိစၥေၾကာင့္သာသြားရတာ

မသြားခ်င္ဘူးလို႔သာေတြးေနတာပါ တခ်ိန္ၾကရင္က်မလဲဒီေနရာကိုမလာမျဖစ္လာရမယ့္လူထဲမွာပါတယ္

ဘယ္ေနရာလဲဆိုေတာ့ “ေရခဲတိုက္ “ ဟုတ္တယ္ တနည္းေျပာရရင္ေသျပီးသားလူေတြကိုအသုဘမခ်ခင္

ေခတၱခနခိုနားခိုင္းေသာတခုတည္းေနရာ….

“ဟဲ႔ ေမေလး ျမန္ျမန္လာေလ နင္ကလဲေၾကာက္တတ္လိုက္တာလြန္ပါေလေရာ တြန႔္ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔”

“လာေနပါတယ္ဟဲ႔..ငါဒီေလာက္လဲမေၾကာက္တတ္ပါဘူး”

မေၾကာက္တတ္ဘူးလို႔သာေျပာေနတာပါ က်မတစ္ကိုယ္လံုးၾကက္သီးေမြးညွင္းထေလာက္ေအာင္ တုန္ရီေနတာကိုယ္တိုင္သာလွ်င္အသိဆံုး…

ဒီေနရာကိုက်မဘာလို႔လာလဲသိခ်င္ၾကမွာပဲေနာ္…ဟုတ္ကဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအဘြားဆံုးလို႔ အသုဘခ်ရန္

အေလာင္းအားေရခဲတိုက္မွလာထုတ္တာကိုအေဖာ္အျဖစ္လိုက္လာတာပါ

ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းလွတဲ႔ေရခဲတိုက္ထဲက်မေျခခ်မိတယ္ဆိုရင္ပဲတစ္ကိုယ္လံုးဖိန္းကနဲရွိန္းကနဲမည္ေအာင္ၾကက္သီးေမြးညွင္းထမိတယ္….

လူတစ္ကိုယ္စာအကန္႔ေလးေတြနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားတဲ႔အခန္းကိုလဲမသတီမိဘူး…ဘာမွ၀င္ကူစရာမရွိတာန႔ဲအခန္းထဲပတ္၀န္းက်င္ကိုသာစပ္စုေနမိတယ္

အဲ႔အခ်ိန္မွာပဲ တြန္းလွည္းနဲ႔လူေသေလာင္းတခုကိုယူလာတာေတြ႕လိုက္မိတယ္….ေၾသာ္ငါလဲတစ္ေန႔သူ႕လိုအသယ္ခံရမွာပါလားေတြးေနမိတုန္း

အေလာင္းသယ္လာတဲ႔လွည္းက်မအေရွ့ကအျဖတ္မွာအလံုပိတ္အခန္းထဲ ဘယ္ကဘယ္လိုတိုက္မွန္းမသိတဲ႔ေလႏုေလးတခုတိုက္ခတ္ျပီး လူေသကိုဖံုးထားတဲ႔

အ၀တ္ျဖဴလွန္သြားတယ္…တိုက္ဆိုင္မႈမ်ားလား ဘာမွန္းမသိတဲ႔အရာတခုရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားလား…

လွည္းေပၚက အေလာင္းကိုျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာ က်မအရမ္းကိုတုန္လႈပ္သြားတယ္…ဟုတ္တယ္..တကယ္ကိုေရွာ႔ရသြားတာ…ကအို….ကအိုၾကီးပါလား

က်မကိုယ့္မ်က္လံုးေတာင္ကိုယ္မယံုဘူး…ဟုတ္တယ္..က်မသံုးေနက်အေတြးပင္လယ္ျပာကခ်ပ္ခန္းေစာင့္ၾကီးကိုအိုဗာ…ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္..သူ…သူ ေသသြားျပီလား

က်မတို႔ေန႔တိုင္းစကားေျပာေနတ႔ဲကိုအိုဗာၾကီးက်မတို႔ကိုထားခဲ႔ျပီလား...က်မေျခလွမ္းခပ္သြက္သြက္နဲ႔ပဲက်မေရွ့ကျဖတ္သြားတဲ႔လွည္းဆီလိုက္သြားမိတယ္….

က်မေသခ်ာေအာင္ၾကည့္ဖို႔လိုအပ္တယ္ေလ...

“ ခနေလး…ခနေလးရပ္ပါအုန္းရွင္”

“ က်မ အသိဟုတ္မဟုတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါရွင္ ခနေလးပါေနာ္

“ ဟုတ္ကဲ႕ ညီမၾကည့္လို႔ရပါတယ္ “

ဟုတ္တာေပါ့…ဟုတ္တယ္…တကယ္ကိုပဲက်မတို႔ပင္လယ္ရဲ႕ခ်ပ္ခန္းေစာင့္နတ္မင္းၾကီး ကိုအိုဗာ ေခၚ ကိုအာဘိုပဲ….ဘယ္လို…ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ..

အေကာင္းၾကီးကေနရွင္..မယံုႏုိင္စရာပါပဲလား....

လြန္ခဲ႔တဲ႔ရက္ပိုင္းအတြင္းကက်မတို႔နဲ႔စကားေျပာခဲ႔တဲ႔အကိုၾကီး…ဒီတပတ္အတြင္းရြာျပန္လာမယ္လို႔

ေျပာေနတာ…ရြာျပန္ေရာက္ရင္ ခ်ိန္းျပီးဘီယာသြားေသာက္ၾကမယ္တဲ႔….အခုေတာ့..အခုေတာ့ သူမေသာက္ႏုိင္ရွာေတာ့ဘူး…

“ ကအို..ကအုိၾကီးထၾကည့္ပါအုန္း…ေမေလးေလ…ေမေလး..ထၾကည့္ပါအုန္း ကအိုရဲ႕ “

“ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္ ေတြ႕ၾကမယ္ဆို…အခုလိုေနရာမွာေတြ႕မယ္လို႔မ်ားေျပာသြားတာလား ကအိုရယ္ “

ေျပာလဲေျပာ ငိုလဲငို က်မ မ်က္လံုးေတြဟာဆိုရင္ မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ဘာကိုမွမျမင္ႏုိင္ေအာင္ေ၀၀ါးေနျပီ

အခ်ိန္အတန္ၾကာတဲ႔အထိက်မ ကအို႕အေလာင္းေဘးမွာ ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုေနမိတယ္….က်မတို႔ရဲ႕ခင္စရာ

အရမ္းေကာင္းတဲ႔အကိုၾကီး…က်မနဲ႔ ပင္လယ္ထဲကလူေတြကိုေရာ..ပင္လယ္ၾကီးကိုပါထားသြားျပီ

ပင္လယ္…ပင္လယ္…ဟုတ္တယ္ ကအိုဆံုးသြားတာ က်မပင္လယ္ထဲကတျခားသူေတြကိုအသိေပးရမယ္

ကအိုဆံုးသြားတာက်မတစ္ေယာက္ပဲသိေသးတာ…အားလံုးကိုအေၾကာင္းၾကားဖို႔က်မမွာ တာ၀န္ရွိတယ္

မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ေ၀၀ါးေနတဲ႔က်မမ်က္လံုးေတြကိုသုတ္လိုက္ျပီး လက္ထဲအသင့္ပါလာတဲ႔ ဖုန္းကို

အင္တာနက္ဖြင့္လိုက္တယ္…ဘေလာက္ဇာထဲက ပင္လယ္ေရွာ့ကတ္ကို ဖြင့္လိုက္တယ္…

အာ…ေသာက္ေရးထဲ အင္တာနက္ကမတတ္ဘူး…လုပ္ပါဟ..တတ္ပါ…ဟာ..လာျပန္ျပီ လုပ္ဒင္

ရျပီ..ရျပီ…ပင္လယ္ကို၀င္ဖို႔ ေလာ့အင္ လုပ္တဲ႔ေနရာပြင့္ျပီ…

က်မအလ်င္အျမန္ပဲ ယူစာနိမ္းနဲ႔ ပါ႔စေ၀ါ့ကိုရိုက္ခါ ေလာ့အင္ကိုႏိွပ္လိုက္တယ္…

ဟာ..က်သြားျပန္ျပီကြာ..ေလာ့အင္ေနရာေရာက္ေနခါမွ တတ္ပါဟ..ဇြဲမေလွ်ာ့ဘူး ေလာ့အင္ကိုထပ္ႏိွပ္တယ္

ထပ္ခါ ထပ္ခါႏွိပ္တယ္…ဒီေလာ့အင္အဆင့္ကကိုမတတ္ဘူး…ငိုေနတဲ႔သူလဲမ်က္ရည္ေတြေျခာက္ျပီး

ေဒါသအဆင့္ျဖစ္လာျပီ……ရျပီ…ေလာ့အင္ျဖစ္သြားျပီ…ဖူးဗားရွင္းကိုထပ္ႏွိပ္မွပဲဒါမွေရွာက္ေဘာက္စ္မွာ

ေအာ္ျပီးအေၾကာင္းၾကားလို႔ရမွာ…ေအာက္ဆံုးမွာရွိတဲ႔ဂိုးတူဖူးဗားရွင္းကိုေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ႔ႏွိပ္လိုက္ရင္း

ဘေလာက္ဇာမွာအစိမ္းေရာင္အတန္းေလးတျဖည္းျဖည္းသြားေနတာကိုရင္တထိပ္ထိပ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေန

မိတယ္….ဘုရား…ဘုရား…ေက်းဇူးျပဳျပီးေတာ့လိုင္းတတ္ပါေစ…ဟာ…..သြားပါျပီကြာ..လိုင္းကမတတ္တဲ႔

အျပင္ ေဒတာပါျပဳတ္သြားျပီ…ခြီးနဲ႔မွပဲ..တင္းလာျပီေနာ္…လုပ္ဒင္ထပ္လုပ္တယ္..တက္လာျပီ..တက္လာျပီ

ဟုတ္ျပီ..ဟုတ္ျပီ…ေရွာက္ေဘာက္ေပၚေတာ့မယ္…..ေပၚေတာ့မယ္…ေပၚေတာ့မယ္…

ေအာက္အီးအီးအြတ္...ေအာက္အီးအီးအြတ္… ေအာက္အီးအီးအြတ္…ေအာက္အီးအီးအြတ္

ဘာအသံလဲ…ဘာအသံလဲ…ၾကက္တြန္သံၾကီးပါလား …ကေတာက္ ေဘးမွာခ်ထားတဲ႔ဖုန္းကျမည္ေနတဲ႔

ႏိႈးစက္အလန္းပါလား…မနက္၄နာရီ ၾကီးအိပ္ေကာင္းေနတာကိုကြာ…ဘယ္မေအေဘးကအလန္းလာလုပ္

သြားတာလဲ…ဒါဆိုခုနကငါအိပ္မက္မက္ေနတာေပါ့…ခြီးနဲ႔မွကြာ….အိပ္မက္ထဲထိေတာင္ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ႔ အမ္ပီတီ လိုင္းကိုမတတ္ဘူး… #^$&%*%*^  >:( >:(




အမ္ပီတီသာမခြဲႏိုင္သံုးေနသူ
ေမေလး  8) 8)

ဟာာ မိေမ ဒီမွာ ဝမ္းေလွ်ာတယ္ဆိုျပီး လိုင္းေပၚမတက္လို႔ စိတ္ပူေပးေနတာ။ နင့္အိပ္မက္ကလည္း လန္႔သြားတာပဲ ။ >:(

အေရးအသားကိုေတာ့ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ အာ့ေၾကာင့္ပဲ တကယ္ကို လိုက္ခံစားရတာ။  အရွည္လည္း ဆက္ပါအံုးဟ။

ဟီးဟီး..အဲအိမ္မက္ကတကယ္မက္တာ...ကအို ၀မ္း၇ခါေလွ်ာတဲ႔ညကေလ အဲညကမက္တာ...အိမ္မက္ထဲမွာဗ်ာငိုလိုက္ရတာ ေမာေတာင္ေမာတယ္  ;D ;D

ေမေလး  :) :)

ကအိုေရ...စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္သိလားေရးခ်လိုက္ျပီ...အျမန္ဆံုးေနျပန္ေကာင္းေစဖို႔ ဒီပို႕စ္ေလးနဲ႕ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ေညွာ္

ခ်စ္တဲ႔ညီမေငး
ေမေလး  :P :P

ေနာက္ခါဆို ၀မ္းေလွ်ာတာ အိတ္စ္ပတ္ ျဖစ္ပီ ခိ ခိ ..

 ေနာက္ေန႔ ( မေန႕ညက စုစုေပါင္း ) ၉ခါ .. လဖက္ေျခာက္ေရ ေသာက္မွ သြားတာ ရပ္တယ္ .. ဒါေတာင္ တညလုံး တဂြီဂြီနဲ႔ .. အိပ္လို႔လဲ မရ ..  :(

အူးေဇာ္ေတာင္ လွမ္းစကားေျပာလိုက္ေသးတယ္ ခိ ခိ  ;D ..

ဒီေန႔ေတာ့ .. စားပီရင္ ပန္းတယ္ ၃ခါစားေတာ့ ၃ခါ ပန္းတယ္ .. ကေမ့ကို ေမးမလို႔ ..သူကလဲ မလာဘူး...  ::)


Re: Re: အတိုဆံုးဇာတ္လမ္းကေလးမ်ား ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာစရာရွိက ေျပာၾကရန္။

ကိုအိုဗာ့ အေလာင္းေပၚက အဝတ္ေလတိုက္ၿပီး လႊင့္သြားေတာ့ နိကပ္ႀကီးေတြ႕ရတာလား မသရဲ။  :o :o :o

ေရခဲတိုက္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ ရံႈ႕ဝင္ေနမွာေပါ့ေနာ္ ခိခိ :-[ :-[ :-[

ဒီညျပန္မက္ရင္ ေသျခာၾကည့္လိုက္ပါအုန္း။

ဒင္ဒင္

Quote from: thar din on August 02, 2014, 08:52:58 AM
ကိုအိုဗာ့ အေလာင္းေပၚက အဝတ္ေလတိုက္ၿပီး လႊင့္သြားေတာ့ နိကပ္ႀကီးေတြ႕ရတာလား မသရဲ။  :o :o :o

ေရခဲတိုက္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ ရံႈ႕ဝင္ေနမွာေပါ့ေနာ္ ခိခိ :-[ :-[ :-[

ဒီညျပန္မက္ရင္ ေသျခာၾကည့္လိုက္ပါအုန္း။

ဒင္ဒင္

အြန္႔....အာ့ဟာေနရာထိလိုက္မၾကည့္မိပါဘူးေအ....ကအို႕အေလာင္းၾကီးကိုၾကည့္ျပီး ညိုးငယ္ေသာစိတ္နဲ႔မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းေနလို႔  သူ႕ဟာရံႈ႕ေနလား အ၀ွာျပဳေနလားတကယ္ကိုသတိမထားမိတာပါေတာ္  :-\ :-\


မ်က္ရည္၀ိုင္း
ေမေလး  :'( :'(

ကိုသာဒင္ေျပာတာမ်ိဳးကို ဦးေဇာ္ဦးလားမသိဘူး ေျပာဖူးတယ္ဗ်
ဘာတဲ့ "အေမၾကီးကားမွာ ခ်မ္းလြန္းလို႕ အငယ္ေကာင္ တိုဝင္သြားရင္ ေမခလာနဲ႕ ညီအစ္မေတာ္ပစ္လိုက္မယ္" ဆိုပဲ အဟိ။ ;D
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေမၾကီးကားဝင္းတားေရာ ေရခဲတိုက္ေရာ မေရာက္ဖူးလို႕ ဘယ္ဟာပိုေအးတယ္ဆိုတာမသိဘူး၊ သိသူမ်ား ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးေပးၾကပါကုန္ .... :P

ၾကားဖူးတာတစ္ခုေျပာျပမယ္-
တစ္ခါက အပ်ိဳၾကီးသားအဖ ႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ရပ္ကြက္လုံးနဲ႕မတဲ့ဘူးတဲ့
အေၾကာင္းရင္းက အပ်ိဳၾကီးေမြးထားတဲ့ ေၾကာင္ေတြေၾကာင့္ဆိုပဲ
အေကာင္ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိတယ္၊ သူ႕နာမည္နဲ႕သူ၊ အပ်ိဳၾကီးပဲ မွတ္မိတယ္တဲ့။
တစ္ရက္ သူ႕အေဖေသေတာ့ အရပ္ကလဲ မတဲ့ေပမဲ့ နာေရးဆိုျပီး ကူညီၾကတယ္။
အပ်ိဳၾကီးကလဲ ေၾကာင္ေတြကိုထိမ္းရင္းက ေက်းဇူးတင္ရွာပါတယ္...
"အာေပတူး- ရႊံ႕ေတြနားမွာ မေဆာ့နဲ႕ေလ"၊ "လူမင္းက ဗိုက္ဆာေနရွာျပီ" ...."အာဘြား- အေဖ့အနားကို မသြားနဲ႕၊ ....အေဖ့ေျခေထာက္ကို ေသးနဲ႕ပန္းတဲ့ အာဘြားကို ထကန္လွည့္ပါအုန္း အေဖရဲ့...... " ....
အဲဒီလိုျဖစ္ေနတုံး အေလာင္းေရခ်ိဳးေပးမလို႕ လုပ္ေနတဲ့သူေတြဆီက ရယ္သံေတြထြက္လာတယ္
အပ်ိဳၾကီးကလဲသူ႕ကိုေလွာင္တယ္ဆိုျပီး ရန္ေထာင္...
ရယ္တဲ့သူေတြကိုသြားဟန္႕တဲ့ လူၾကီးေတြကလဲ တဟိဟိနဲ႕.....
အဖိုးၾကီးက လူသာေသသြားေပမဲ့ ဟိုဒင္းက တေထာင္ေထာင္ဆိုပဲ
ေနာက္ဆုံး လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ဟဝွါလုပ္လိုက္ရတယ္တဲ့။
(ေၾကာင္နာမည္ေတြ အတိအက် မမွတ္မိလို႕ ခြင့္လႊတ္ပါ) ;D

ေနာက္တစ္ခုက အဲဒီေနရာမွာ အပူခ်ိန္ကို ေအာ္တိုမစ္တစ္ ဦးေႏွာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ပါသတဲ့၊ ေအးတဲ့အခ်ိန္မွာပူေအာင္လုပ္တဲ့ Function အျပင္ Heat Transfer နဲေအာင္ တိုဝင္သြားတာပါတဲ့။
ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တာက ဦးေႏွာက္ေသသြားရင္ ၾကံု႕ဝင္ႏိုင္ပါအုန္းမလား၊ သိကြၽမ္းနားလည္သူ ဆရာဝန္/ပညာရွင္မ်ား ေျဖၾကားေပးၾကပါကုန္

ေတြးၾကည့္တာကေတာ့ အီနားရွားအတိုင္းပဲ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ရပ္ေနလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ့
ဟိုအဖိုးၾကီးကို ဟဝွါမလုပ္ပဲ ေမာ္က်ဴရီထဲထည့္လိုက္ရင္ ေရခဲေခ်ာင္းလိုျဖစ္သြားမလားပဲ ::)